Hervormde Gemeente Pernis

 

Vandaag mochten we iets langer slapen en zaten om 8.30 uur aan het ontbijt. Vandaag zouden we gezinnen gaan bezoeken in de omgeving van Bod. Dominee Sorin, br. Scurtu zag het niet zitten, kwam ons ophalen en rond 10.00 gingen we op pad. Dominee Sorin is een bevlogen en enthousiaste man. In een gebied waar het christelijk geloof nog echt van de grond moet komen is hij hier echt op zijn plek. De kinderen bied hij aan om na schooltijd, dit zijn veel minder uren als bij ons in Nederland, om naschoolse opvang te gaan waar ook allerlei activiteiten worden gedaan. Ook krijgen de kinderen hier een warme maaltijd omdat dit bij deze kinderen thuis niet altijd vanzelfsprekend is.

Zoals gezegd gingen we op pad. Bij het 1e adres kwamen we even vast te zitten in de sneeuw maar een buurman schoot ons te hulp. Na wat overleg bleek dit een Nederlander te zijn en zo ontstond er een leuk gesprek. Nadat we weer verder konden kwamen we op het 1e adres aan. Een sombere woning waar een vrouw woonde met haar dochter. Het bijzondere aan deze woning was dat er geen stromend water is en geen elektriciteit. De elektriciteit die er is komt van 3 zonnepanelen maar op deze manier is er in de avond en nacht dus geen elektra in huis. Navraag leerde dat toen zij de grond kochten en ergens in de kleine lettertjes stond dat de eigenaar van dit stuk grond geen elektra zou aanleggen. Hierdoor staan er nu op dit stukje grond een tiental huizen zonder elektra aansluiting. Ook in de toekomst blijven deze huizen zonder elektra omdat de eigenaar niet van plan is om de aanleg te laten uitvoeren. Deze vrouw wilde graag een vierde zonnepaneel zodat er iets meer elektra voor haar woning beschikbaar is. Gelukkig zijn haar buren bereid om haar een gedeelte van de dag van elektra te voorzien, hoewel dit ook van zonnepanelen komt en ook dus niet eindeloos elektra kan leveren.

Verder bezochten we een vrouw van 81 jaar van wie haar man een aantal jaren is weggegaan en nooit meer iets van zich heeft laten horen. Deze vrouw raakte steeds meer in de war. Zij woont in een heel klein gedeelte van een huis maar de omstandigheden zijn zeer pover. Één ruimte van 3 bij 3 meter waar een bed staat, waar deze vrouw dus de hele dag opzit, en klein fornuis. Op deze oppervlakte leeft deze vrouw hier dus 24 uur dag in dag uit. In de andere gedeelte van het huis, waar we niet zijn binnen geweest, woont haar zoon die aan schizofrenie lijdt. Dit geeft behoorlijk wat spanningen tussen de moeder, die niet alles meer begrijpt, en haar zoon. De vrouw was zeer dankbaar voor de boodschappen en dankt u daarvoor hartelijk.

Verder een aantal gezinnen bezocht en wat daarbij opviel was dat er nogal wat kinderen, in de leeftijd van 12 tot en met 16 jaar, die niet meer naar school gaan. Gewoon niet meer naar school om diverse redenen. Er is geen instantie die daar naar omkijkt dus er is geen enkele dwang om weer terug te gaan naar school. Met dominee Sorin over gesproken en hij probeert die kinderen nu via diverse activiteiten weer aan het leren te krijgen. De toekomst van deze kinderen staat echt op het spel alleen zijn zij daar zelf helaas niet van overtuigd of overzien daar niet de gevolgen van.

Op één van onze bezoeken kwamen we op het privé terrein van een varkenshouder. De mensen die daar werken mogen in één van de bouwvallige huizen wonen, maar als er geen werk meer is of als ze kwijt willen dan sta je gewoon op straat. De mensen die hier werken zijn vaak analfabeet en hebben dus eigenlijk geen keus. Door deze constructie zitten ze helemaal klem. Een soort van slavernij en dat in deze tijd.

Zo mochten we op deze dag vele gezinnen bezoeken en hebben we helaas weer veel moeilijke situaties gezien. Gelukkig staat het geloof centraal. Dominee Sorin zei ook dat sommige gezinnen met heel weinig gelukkiger zijn dan sommige gezinnen met veel. Het gaat er om wat je in je hart voelt. We mochten overal bidden, en ook voor ons en u werd er gebeden. Mooi dat tussen al deze moeite onze Heer en Heiland aanwezig is.

Morgen reizen we af naar Suecava, waar we te gast zijn bij de familie Bran.

Vanuit een koud Codlea, het wordt vannacht - 18, we kruipen maar dicht tegen elkaar,

met vriendelijke groet,

Ron en Bas.