Op woensdag 11 en donderdag 12 januari was er de inzameling van kleding en schoenen in de Heuvel.
Op woensdag lag er rond 20.00 uur een grote berg zakken die allemaal gesorteerd moesten worden.
Op donderdag werd het groot aantal zakken nog eens herhaald waardoor we werkelijk werden overspoeld door alles wat we mochten ontvangen.
Gelukkig waren er vele gekomen om te helpen en zodoende waren we woensdag rond 21.00 uur gereed met het sorteren.
Op donderdag zijn we rond 21.00 uur gestopt met sorteren omdat we het aantal zakken en schoenen wat we konden meenemen hadden bereid.

Op zaterdag 14 januari hebben we de bus, wederom gesponsord door Atlantic, geladen.
Er zit enorm veel schoenen en kinderkleding in, iets wat in Roemenie, zeker nu in de winter, hard nodig is.
Zoals verwacht konden we niet alles meenemen, maar via de Oost-Europe stichting in Krimpen aan de IJssel, gaat alles toch echt naar Roemenie.
Uiteindelijk zijn er 6 auto’s naar Krimpen gereden om alles weg te brengen.
We willen u uiteraard hartelijk bedanken dat u ons met zoveel kleding en schoenen hebt weten te vinden.
Het is altijd afwachten wat er binnen komt maar het Roemenie project zit echt in de harten van de Pernissers maar ook zeker daar buiten.
We zullen alles wat we mochten ontvangen met plezier en dankbaarheid uitdelen aan onze broeders en zusters.

Zondag 15 januari om 9.30 uur begint de uitzenddienst in de Hervormde kerk.
In deze dienst wordt er oa stilgestaan bij de Roemenie reis.
Na afloop kunnen de kinderen hun zelf gemaakte / zelf gevulde schoenendoos in de bus zetten.
Op maandag 16 januari vertrekken we om 4.00 uur! richting Erd bij Budapest.
We hopen daar tussen 18.00 uur en 19.00 uur aan te komen bij Ds Estwan en zijn vrouw Eniko en zullen daar overnachten.
Vanaf daar proberen we dan iedere dag een verslag te maken en dit kunt u lezen op de website www.hervormpernis.nl
Er staat proberen en dat doen we dus ook echt, maar het kan zomaar gebeuren dat we later dan gepland op onze locatie aankomen of dat er geen internet aanwezig is.
Het is dus goed mogelijk dat de stukjes die op de site moeten komen soms wat later en/of de volgende dag pas beschikbaar zijn.
We hopen dat u onze reis volgt en we hopen dat u voor ons bid om een veilige reis en goede en bemoedigende ontmoetingen.

Hartelijke groet,
Theo de Keizer
Bas Koert

Roemenie reis 2017 dag1 en dag 2.

Vanmorgen om 3 uur opgestaan, de laatste zaken bij elkaar gescharreld en in de bus gelegd. Theo was ondertussen gearriveerd met zijn vrouw en was er het gebruikelijke, maar toch ook weer een enigszins emotioneel afscheid. Stip om 4 uur reden we weg en vertrokken we richting Hongarije. Voor 6 uur waren we Nederland uit en reden we Duistland in. Ne enige tijd werd het drukker en kwam er wat sneeuw naar beneden. Hierdoor kwamen we in een aantal files wat voor een behoorlijke vertraging opleverde. Maar we waren het over één ding eens, over andere zaken waren Theo en ik het ook gelukkig eens, “ als we uiteindelijk maar veilig aankomen”! Zo reden we kilometer na kilometer en zagen we op de TomTom onze eindbestemming dichterbij komen. Uiteraard wisselde we regelmatig van plaats zodat we fris achter het stuur bleven. Na uit Nederland, door Duitsland en Oostenrijk te zijn gereden, waren we om 20.00 uur in het plaatsje Erd net onder Boedapest. Hier zouden we overnachten bij Ds. Istwan en zijn vrouw Eniko. Het werd, net als de voorgaande jaren, een zeer gezellig weerzien. Na een welkomstdrankje kregen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld die prima smaakte na zo’n lange dag. Ds. Istwan las vooraf aan de maaltijd een gedeelte uit Psalm 24, en ging er vervolgens iets dieper op door.. Vervolgens deed hij ook nog uit de doeken dat onze Michiel de Ruiter, wie kent hem niet, een grote betekenis heeft gehad voor de Hongaarse bevolking. Misschien wel eens aardig om dit nader te onderzoeken. Na de maaltijd kregen we nog een kopje koffie en was het tijd om te gaan slapen. Vanmorgen om 7.00 uur opgestaan en mochten we genieten van een goed ontbijt. Na afscheid te hebben genomen gingen we op weg naar Roemenie. Via een aantal nieuwe snelwegen, zelfs in Roemenie, hadden we de vaart er lekker in. Een grensovergang op de snelweg! Ook die is er nu. Hierdoor loopt de tijd die nodig is om in het midden van Roemenie te komen aardig terug. Na de grensovergang hadden we een vignet moeten kopen maar doordat alles zo voortvarend ging waren we dit vergteen. Gelukkig kan je deze bij bijna tankstations aanschaffen zodat dit later snel geregeld was. Net na de middag reden we een dik pak mist in en vervolgens zakte de temperatuur heel snel. Ook begon het te sneeuwen en hadden we het idee dat er aardig wat narrigheid uit de lucht zo kunnen komen. Echter 15 minuten laten scheen de zon en was alles wat onze reis zou kunnen vertraging voorbij. Klokslag 18.30 uur, het is een uur later in Roemenie, waren we bij Gera in Codlea. De bus netjes op het plaatsje geparkeerd achter het huis en achter een hek, en binnengekomen stond er een bord Roemeense soep voor ons klaar. (we hebben zeker niet te klagen!) Hierna lekker zitten kletsen met Gera en Marius. Broeder Scurtu, die morgen met ons op pad gaat, geïnformeerd en hij is morgen om 9.00 uur bij ons. Via Gera gehoord dat Broeder Scurtu erg blij is dat wij er zijn, omdat bijna alle kleding is uitgedeeld. Nu gaan we morgenochtend voordat we op pad gaan de bus voor de helft leeghalen en dit in het magazijn van Gera leggen. Hierdoor kunnen de gezinnen vanaf volgende week weer langskomen om kleding en/of schoenen op te halen. Gera nodigt de mensen bij haar thuis uit om kleding en/of schoenen te passen. Hierdoor is alles wat uitgegeven wordt echt op zijn plaats. Voor nu een welterusten van uit een kil Codlea. De temperatuur zal vannacht dalen naar rond de -14.

Theo de Keizer

Bas Koert

Gisteren op tijd naar bed gegaan en vanmorgen rond 7.00 uur opgestaan.
We zouden de bus uitladen, voor de helft want de andere helft is voor Suecava, en zo stonden we even over 8.00 uur buiten.
De opslagruimte waar Gera haar kleding en schoenen bewaard was zo goed als leeg.
We waren dus op de juiste tijd op de juiste locatie.
Het zal zo moeten wezen.
Na een goed half uur hadden we de bus uitgeladen en waren de speciale dozen die voor Gera bestemd waren aan de beurt.
U moet hierbij denken aan brillen, stroopwafels, ed.
Ondertussen was het 9.00 uur geworden en was broeder Scurtu ook aanwezig.
Dit is man van weinig woorden maar van heel veel liefde voor zijn medemensen.
De voedselpakketten werden ingeladen en we gingen op pad.
Wat we u zeker niet willen onthouden was een gezin met 9 kinderen waarvan de moeder in het ziekenhuis lag.
Op de bijgaande foto’s krijgt u misschien een indruk hoe het hier was, maar de werkelijkheid was echt nog een stuk schrijnender.
Omdat de moeder in het ziekenhuis lag was er niemand die zich maar enigszins over het huis en/of het huishouden bekommerde.
Vuil op vuil stapelde zich op en we konden ons niet voorstellen dat hier mensen wonen.

Ook het bezoek aan een vrouw van bijna negentig die de hel dag in bed lig maakte veel indruk.
Ze was erg onrustig en maakte zich erg druk.
Haar dochter, die ook wat ziekelijk is, verzorgde haar samen met haar kleindochter.
We hebben met en voor haar gebeden zodat ze wat rust zou kunnen ontvangen.

Tussen de middag mochten we de ouderenmaaltijd meemaken.
Gera nodigt ouderen en eenzame mensen uit die dan één maal in de maand lekker en goed kunnen eten.
Het gaat er Gera voornamelijk om om deze mensen uit hun isolement te halen.
Op zich lukt dat aardig want sommige ouderen gaan bij andere ouderen op visite.
We hebben ook een gedeelte uit de bijbel gelezen uit Amos waarbij centraal stond hoeveel jaren deze mensen al hadden gehad en hoeveel tijd ze nog zouden ontvangen van onze Heer en Heiland, maar ook  hoe ze hier dan mee zouden moeten gaan.
Maak je gereed om Hem te ontmoeten!

Eenmaal terug bij Gera spraken we de dag door. Broeder Scurtu vond het een fijne dag met goede ontmoetingen. Bij één gezin waren we als een soort verrassing langs geweest. Deze mensen waren echt bijzonder blij en dankbaar dat er aan hun gedacht was. Ons maakt het eigenlijk niet uit, we hopen met onze bezoekjes mensen een hard onder de riem te steken en hen te laten weten dat onze broeders en zusters denken aan hun broeders en zusters in Roemenie. Namens onze broeders en zusters in Codlea en omstreken, we hebben vandaag 7 gezinnen bezocht, hartelijk dank voor uw gaven.

Hartelijke groet,

Theo de Keizer

Bas Koert

Na een heerlijke nachtrust en een goed ontbijt afscheid genomen van Gera en Karina, Marius was werken en Sebastiaan was naar school.
Onze spullen in de bus gezet, ramen ijsvrij gemaakt en op weg naar Suceava.
Net voordat we het dorp verlieten nog even de tang gevuld, je weet immers nooit hoe het onderweg gaat en wat je tegenkomt, en toen op weg.
Ook rond Codlea en Brasov zijn de wegen aangepast.
Geen snelwegen maar provinciale wegen die toch al weer beter en sneller te berijden zijn dan vorig jaar.
De wegen waren ook vandaag weer prima te rijden.
De temperatuur schommelde tussen de -8 en -3 ende zon liet zich uitbundig zien.
Hierdoor was deze rit zeer aangenaam door het Roemeense land omdat er overal om ons heen nog volop sneeuw lag.
Zeker de rit door de Karpaten was werkelijk prachtig!
Zo reden we rond 16.00 uur de provincie Suceava in en waren we om 16.30 uur bij de familie Hanuseac.
Zoals altijd werden we hartelijk ontvangen en weldra zaten we aantafel om te genieten van een heerlijke maaltijd van Elena.
Tijdens het eten werd er door Virgil gevraagd of dat we moe waren.
Nu hadden we een rustige rit achter de rug dus echt moe waren we niet.
Virgil had een telefoontje gehad van een broeder in zijn dorp of dat er nog bezoek uit Nederland zou komen.
Virgil legde uit dat zij er wel waren maar dat hij dit jaar een ander gedeelte van de omgeving van Suceava wilde helpen.
Uiteraard was hier begrip voor maar de kleinkinderen van deze man waren erg teleurgesteld in dit bericht.
Hierdoor werd er besloten om toch langs te gaan en daar kreeg niemand spijt van!
Wat een warme familie mochten wij hier ontmoeten!
Arme maar gelovige mensen die niet maalde om wat er niet was maar dankbaar waren voor wat zij wel hadden.
Hun geloof speelde daar een grote rol.
Ze waren laatst door de kerk geholpen om hun armoedige huisje op te knappen.
In vergelijking met vorige jaren zag er nu prachtig uit, de vader liet trost zien wat er was gebeurd waarbij de tranen van dankbaarheid over zijn wangen liepen.
We hebben gezongen en met elkaar gebeden.
Ook voor u in Pernis want zij weten dat u ze niet vergeet.
We mochten hier vele Nijntjes uitdelen en de kinderen vonden het prachtig.
Ook de traditionele familie foto is gemaakt en we hebben moeten beloven om volgens jaar terug te keren.
Zo is ook deze dag, die eigenlijk een reis dag is, ook weer goed ingevuld.

Morgen na het ontbijt vertrekken we richting Vasloi, een rit van ongeveer 3 a 4 uur rijden.
We gaan deze regio bezoeken omdat de armoede hier erg groot.
We blijven daar overnachten en zullen zondag in de loop van de dag terug keren naar Suecava.
We weten niet of dat we de komende dagen over internet beschikking, dus het is mogelijk dat u een paar dagen geen verslag zult ontvangen.

Hartelijke groet,
Theo de Keizer
Bas Koert

Een dag vol met verrassingen.
We zouden om 8 uur opstaan om om 9.00 uur te ontbijten, maar dat werd al snel een uur later.
Vervolgens zouden er nog wat mensen komen om ook wat zakken kleding mee te geven maar die waren niet echt op tijd.
De voedselpakketten ingeladen, ze waren weer praktisch samengesteld, ingeladen, de net aangekomen kleding in de bus, en zo konden we met een weer volle bus op pad.
Uiteindelijk reden we rond 11.00 uur weg richting Vaslui.
Onderweg zouden we nog een gezin bezoeken die in een regio tussen Suecava en Vaslui een soort distributiepunt hebben waar mensen kleding en schoenen kunnen halen.
Deze mensen waren zeer gastvrij maar ook zeer arm.
Toch vinden ze dat ze hun medemensen moeten helpen en dat doen ze echt op een bijzondere wijze.
Ook houden ze een soort zondagschool waar mee en meer kinderen samenkomen.
In deze kleine gemeenschap hebben zij regelmatig meer dan 100 kinderen die ze vermaken met spelletjes, gebaseerd op de bijbel, en maken ze allerlei knutselwerkjes.
(een aantal hebben we meegekregen om te laten zien en uit te delen)
Bij het wegreden werd de bocht bij de uitrit iets te kort genomen waardoor we echt muurvast zaten.
Met veel hulp van scheppen, blokken hout, een krik, een plank en nog vele andere hulpmiddelen hadden we de bus na een goed half uur weer vrij.
Alle hulp hebben we hartelijk bedankt en nu konden we het laatste stuk naar Vaslui rijden.
Dit bleek toch langer te duren dan verwacht wat uiteindelijk hebben we meer dan 4 uur gereden over een afstand van nog zo’n 150 kilometer!
Het laatste stukje van de weg, nou ja meer een iets verhard pad, leidde ons naar ons adres.
In dit huis, wat ook gelijk de kerk is, blijven we 2 nachten.
We hebben de bus helemaal uitgeladen en gaan morgen op pad met 2 personenauto’s.
Dit omdat de bus niet in dit gebied kan rijden omdat we een bergachtig gebied in gaan en omdat er nog veel sneeuw ligt wat nu bevroren is.

We hebben net een maaltijd gehad, en zitten in een discussie over een Bijbelgedeelte.
Hoe dit afloop laten wij u in het volgende verslag weten.

De planning is om morgen 10 gezinnen te bezoeken.
We kijken er naar uit.

Vanuit een koud Vaslui – 12, wensen u welterusten.

Hartelijke groet,
Theo de Keizer
Bas Koert

Vanmorgen op tijd opgestaan omdat we vandaag vele gezinnen zouden gaan bezoeken.
Voor 9.00 uur was alles ingeladen en gingen we met 2 personenwagens op pad.
Wij dachten dat we in de stad Valui gezinnen gingen bezoeken maar het bleek dat het om de hele regio Vaslui ging.
Hierdoor hebben we flink wat moeten rijden en lang in de auto gezeten.
Na zo’n 1,5 uurwaren we in het gebied wat uitgezocht was door onze contactpersonen.
Al snel bleek dat dit een erg arm gebied was.
Vele armoedige huisjes die vaak niet meer dan een aantal vierkante meters besloegen.
Op deze vierkante meters wordt alles gedaan, gewoond, geslapen, gekookt en gewassen.
Als je tussen staat dan voelt het heel ongezond.
Het is er over het algemeen erg warm en vochtig, maar omdat er niet wordt geventileerd en er op hout wordt gestookt ruikt het erg onaangenaam.
In de morgen mochten we vele gezinnen bezoeken, en we hopen dat we iets van licht hebben mogen geven in deze duisternis.
Niet door middel van kleding of schoenen, maar door de woorden uit de bijbel en onze gezamenlijke gebeden.
Wat veel indruk heeft gemaakt was een gezin met 4 kinderen waarvan 1 kind autistisch is.
Toen wij binnenkwamen raakte hij helemaal in de was en zijn moeder moest er van alles aan doen om hem rustig te krijgen.
En dat terwijl er ook nog 3 andere kinderen aandacht nodig hebben waaronder een baby van een paar weken.
Toen we met de moeder in gesprek gingen begon ze te huilen want het werd haar ook zo nu en dan te veel.
Theo en ik dachten van hoe moet dit nou verder?
In Nederland zijn er in ieder geval nog instanties waar je een beroep op kan doen, maar hier in dit gebied is er voor deze jongen geen hulp dan alleen wat zijn ouders voor hem doen!
We hebben gebeden voor dit gezin dat de ouders de moed de kracht en de liefde kunnen opbrengen om voor deze jongen en dit gezin te zorgen.
Na de ochtendsessie, het was inmiddels zo rond 14.30 uur, en een snelle maaltijd volgde de middagsessie.
De auto’s waren weer gelanden en we gingen weer op pad.
Omdat we aardig in tijdnood kwamen heeft één van de contactpersonen de mensen benaderd om naar de kerk te komen.
Hierdoor konden we een aantal families tegelijk ontmoeten en dit was een goede oplossing.
Toen we aankwamen was er een kerkdienst bezig en na het gebed konden wij naar binnen.
We werden getrakteerd op gezang oa van een aantal kinderen.
We mochten ook nog wat zeggen en we vertelde dat we waren gekomen om onze broeders en zusters In Jezus Christus te ontmoeten.
We moetetsen u namens deze mensen heel hartelijk bedanken voor uw gave, maar vooral voor uw gebeden!
Hierna was het tijd om naar onze slaapadres te gaan en waren rond 20.00 uur terug.
Het was een lange dag en iedereen was moe.
Na de maaltijd zocht een ieder zijn of haar slaapplaats op en was het een uur later stil.
Bij ons op de kamer ook alleen konden we niet slapen van de warmte.
Er staat een allesbrander in de kamer en die was nog even flink opgestookt.
De gasten moeten het natuurlijk niet koud hebben!
We schatten de temperatuur rond de 30 graden!
Het leek wel een sauna, maar met het raam wijd open, ze verklarende ons nog net niet voor gek, maar hierdoor verdween de ergste warmte en vielen we moe maar voldaan in slaap.

Hartelijke groet,
Theo de Keizer
Bas Koert

Vanmorgen zouden we naar de kerk gaan in huis waarin we slapen.
In 1e instantie is er een kerk gebouwd waaraan later een huis is toegevoegd waar gasten zoals ij kunnen overnachten.
Er was vanmorgen niets te eten, de mensen gaan met een lege maag de kerkdienst in, maar er werd voor ons nog wel een kopje thee gezet.
Theo had nog een krentenbol en wat Sultana’s en dit was voldoende voor ons als ontbijt.
Om 9.00 uur gingen wij de kerk binnen en deze was gevuld met ongeveer 30 mensen.
Het 1 e uur bestaan uit zingen, zonder begeleiding van een orgel oid, en je zelf voorbereiden op de werkelijke dienst.
In dit 1e uur komen er steeds meer mensen bij en zo rond 10.00 uur was de kerk behoorlijk vol met z0’n 60 mensen.
Mannen en vrouwen zitten gescheiden van elkaar.
Na het 1e uur werd er geopend met gebed, de mensen hier bidden hardop en hierdoor ontstaan er een hoeveelheid aan geluid dat je je zelf erg moet concentreren de 1e keer om zelf te kunnen bidden.
Na verloop van tijd wen je hieraan en kun je jezelf ook voorbereiden.
De bijbelgedeeltes worden afgewisseld met gezang en dit zingen gebeurt echt uit volle borst!
Een orgel oid als begeleiding is er niet, iemand zoekt een lied uit en zet vervolgens in waarna de andere hem volgen.
Door dit luide zingen en de kleine kerk galmt het geluid maar rond, iets wat je oren zo nu en dan doen suizen.
In dit gedeelte van de dienst mochten Theo en ik ook iets zeggen.
Ik had gevraagd of dat mocht, maar het was eigenlijk vanzelfsprekend.
Theo vertelde iets over de talenten die je hebt ontvangen, ik heb het gehad over de liefde de je overal tegenkomt.
Het 3e gedeelte van de dienst was voor de viering van het Heilig Avondmaal.
Of zoals ze hier zeggen: “ we gaan aan de tafel van de Here Jezus”.
Om je goed voor te bereiden op het Heilig Avondmaal ga je eerst bij jezelf te rade en overdenk je in gebed je zonde.
Je vraagt om vergeving als je dit lukt kan/mag je aan het Heilig Avondmaal.
Het brood gaat in een mooie schaal rond en daarna komt de beker met druivensap als het bloed van onze Heer en Heiland. (in een normaal glas zoals u en ik thuis hebben staan)
Direct nadat iemand van de beker heeft gedronken gaat hij of zij op haar knieën om te bidden.
Aansluitend word er dan nog gezamenlijk gebeden.
Bijzonder mooi om mee te maken hoe onze broeders en zusters hier het Heilig Avondmaal vieren.
Voor ons was het bijzonder omdat een Baptist, leden van de Pinkstergemeente en een Hervormde zo gezamenlijk het Heilig Avondmaal mochten vieren. (zo zijn we hier al aardig samen op weg)
Het maakte op ons allen een diepe indruk.
Zeker de manier waarop de mensen de dienst beleven is erg mooi om te zien.
Iedereen is zichzelf en uit zich op zijn of haar manier.
Als verrassing ontving iedereen na afloop van dienst een maaltijd wat door de leider van deze kerk was geregeld.
Dit gebeurt zo nu en dan en hij vond het passend om dat nu ook te doen.
De mensen waren blij verrast.
De maaltijd bestond uit Sarmale en brood.
Na afloop van de dienst ontvingen alle gezinnen en tas met boodschappen en een grote zak met kleding en schoenen.
Dit was door Elena zorgvuldig samengesteld zodat iedereen kleding en schoenen op maat kregen.
Elena had samen met de vrouw van de leider van de kerk onze meegenomen kledingzakken opnieuw gesorteerd en zij zijn tot 3.00 uur zaterdagnacht hiermee bezig geweest.
Wij mannen lagen toen allang te slapen en we hadden geen idee dat zij dit hadden gedaan.
Al met al een geweldige dienst die rond 12.30 uur te einde was.
De mensen kwamen ons gedag zeggen we werden door iedereen gezoend, vooral door mannen.
Ze zijn u dankbaar voor wat u voor hen heeft gedaan danken u hartelijk hiervoor.
Het bijzondere was dat we echt niet het idee hadden dat deze dienst 3,5 uur had geduurd.
Er gebeurde zoveel en door alle emotie bij de sprekers en met hulp van onze vertaler konden we dienst aardig volgen.
Na het middageten hebben we nog even wat zitten napraten en was het tijd om naar Suecava terug te keren.
Een reis van ongeveer 4 uur.
In Suecava aangekomen vertrok Virgil meteen weer want hij had een telefoontje gekregen van en broeder.
Om 21.00 uur was hij terug en konden we nog even napraten over onze bezoeken aan de families en over de kerkdienst.
Om 22.00 was het tijd om naar bed te gaan.
We zouden de volgende morgen om 4.00 uur vertrekken om via Cluc, Elena ging mee om haar pas geboren kleinkind en kinderen te bezoeken, naar Melk in Oostenrijk te rijden.

Achteraf bleek dat Theo en ik niet de slaap niet konden vatten.
Alle gebeurtenissen van de afgelopen dagen kwamen weer voorbij.
Maar het was goed en we zijn dankbaar om hier namens u te mogen zijn en wat licht te mogen in deze duisternis.
Niet in hun harte, want daarin is volop Licht!

Theo de Keizer
Bas Koert

Om 3.00 uur ging de wekker, maakte was ons op voor onze reis naar Melk in Oostenrijk.
Een rit van ongeveer 1000 kilometer die qua tijd ongeveer 12 uur in beslag neemt.
Even over 4 uur waren we gereed voor vertrek en volgde een ontroerend afscheid van Virgil.
Hij zou niet afreizen naar Cluc omdat hij diverse bezoekjes had gepland waaronder naar een aantal dorpen waar we in voorgaande jaren waren geweest.
Wat een groot hart heeft deze man toch!
Als laatste hebben we gezamenlijk gebeden voor een veilig reis en hopelijk tot volgend jaar.
Namens de familie Hanuseac word u alle hartelijk bedankt dat u aan hen en aan de families denkt en eindigt hij met God Blesse you all !

Hierna vertrokken we en reden we in het donker ons 1e gedeelte van de route.
De wegen waren andermaal goed te bereiden.
Het enige wat ons stoorde was dat de ruitensproeier niet functioneerde.
Door de lage temperaturen was dit bevroren en moesten we zo nu en dan even stoppen om de ramen schoon te maken.
Rond 10.00 uur reden we Cluc binnen en ontmoeten we Carmen en Jonela, de dochters van Elena en Virgil.
We kregen een kopje koffie en hebben een half uurtje gezellig zitten te kletsen.
Als afsluiting zongen de drie dames een lied over liefde, erg mooi om dit te horen.
We gingen nog even mee naar het winkelcentrum waar Jonela een noedelwinkel heeft.
We ontvingen beide een bakje met noedels aangevuld met kip.
Vervolgens was er nog een winkel van Jonela waar ijs werd bereid.
Hierdoor stonden Theo en ik voor 11.00 uur ijs te eten, en dat terwijl de buitentemperatuur – 8 was!
Hierna namen we afscheid en gingen we verder.
Cluc lieten we al snel achter ons en we gingen langzaam maar zeker richten de Hongaarse grens.
Onderweg de noedels gegeten, het smaakte heerlijk, en weer verder.
De grens zonder problemen gepasseerd en nu via diverse snelwegen naar ons laatste overnachtingsadres het klooster in Melk.
We waren rond 19.30 uur bij de intercom waar de dame aan de andere zijde ons hartelijk welkom heette.
Via een ondergrondse tunnel arriveerde we op de binnenplaats en zie je het gebouw van binnenuit.
Het is wekelijk fantastisch om hier weer te mogen overnachten.
Theo ging nog even wat foto’s maken en ondertussen kwam Pater Felix ons begroeten.
Het is een bijzondere aardige man en we hadden even een leuk gesprek.
Hij vroeg of waar we vandaan kwamen en ik vroeg of het hier op het klooster en met hem ging.
Uiteindelijk duurt het gesprek nog geen 10 minuten maar het is fijn om elkaar even te zien.

De volgende morgen stonden we om 6.00 uur voor de slagbomen op de binnenplaats om te vertrekken.
De slagbomen gingen open maar blijkbar niet voor ons want er kwam een auto van de andere kan aan rijden.
De man legde ons het systeem uit want het was echt veranderd sinds ons laatste bezoek, en nu konden we het klooster verlaten en echt op pad naar Nederland.
Via de mooie snelwegen die Europa tot zijn beschikking heeft reden we via Duisteland naar Nederland.
Rond 16.00 uur reden we bij Venlo Nederland in en belde ik mijn moeder.
Altijd fijn om elkaar weer te horen na zo’n lange reis.
Theo nam het laatste stuk voor zijn rekening en waren we om 17.45 uur weer op de plek waar we 9 dagen geleden vandaan zijn vertrokken.
De families stonden ons op te wachten en na een hartelijk welkom konden we onze 1e verhalen delen.
We hebben met onze vrouwen als een afsluiting gegeten en een gedeelte van onze verhalen verteld.
Om 22.00 uur nam ik afscheid van broeder Theo en zijn vrouw.
Met een innige omhelzing, net zoals als onze broeders in Roemenië doen, namen we afscheid van elkaar.
Na zo’n 6000 kilometer naast elkaar te hebben gezeten was de conclusie dat we het goed hebben gehad met elkaar.
Veel gezien en meegemaakt en vooral veel geloof gezien, dit geeft ons weer hoop voor de toekomst ook in Pernis.

Onze excuses dat de reisverslagen niet altijd op tijd waren.
Dit had vooral te maken met de lange dagen die we maakte en met de beschikbaarheid van internet.
We danken u voor uw gebeden en we zijn u dankbaar dat wij dit namens u mochten doen.

Hartelijke groet, Theo de Keizer Bas Koert Ps. Houd u de kerkbladen in de gaten. Hier komt binnenkort informatie over de filmavond die we nu alvast van harte bij u aanbevelen!