4^e verslag Roemenie reis 2020.

Vanmorgen lekker uitgeslapen, we zaten om 8.00 uur aan het ontbijt. Direct daarna de bus voor een deel uitgeladen en alles in de opslag bij Gera gelegd. Deze puilde na een half uur al weer aardig uit.

Vele gezinnen kunnen binnenkort weer langskomen om kleding en schoenen uit te zoeken. Maar tussentijds veranderd er wat in de planning voor de komende dagen. Helaas hebben ze ons bij het kindertehuis in Brad niet goed begrepen, ondanks alle telefoontjes, berichtjes mailtjes. Hierdoor vertrekken we morgen niet naar Brad maar blijven nog een dag in Codlea.

Br. Scurtu was hier blij mee en gaat met ons morgen weer op pad maar dan buiten Codlea richting Fagaras en omstreken. De planning is dat we dan vrijdag naar Brad afreizen en ter plaatst het verdere programma bespreken. Het zou dus zo maar mogelijk zijn dat we een dag eerder naar komen omdat er in Brad en omgeving weinig te doen is en/of de mensen in het kindertehuis dit niet kunnen organiseren voor ons. Maar we blijven positief, we laten het maar op ons afkomen.

We hadden voor vandaag om 10.00 uur afgesproken om met Br. Scurtu op pad te gaan. Klokslag 10.00 uur kwam hij binnen en na eerst even te hebben bijgepraat, we hadden elkaar vorig jaar niet gezien, gingen we ons gereed maken om op pad te gaan. Nadat we de boodschappenpakketten hadden ingeladen, die Gera weer fantastisch had samengesteld en zelf had aangevuld met gesponsorde zuivel, gingen we op pad om te doen waarvoor we gekomen waren, broeders en zusters bezoeken die het erg moeilijk hebben.

Er ik kan u direct melde dat dit goed gelukt is. De broeders en zusters die we bezochten wonen allemaal in erg bouwvallige huisjes, die wij nog niet eens als schuur zouden gebruiken. Stomend water is meestal niet aanwezig, en het toilet is vaak buiten. Met een buitentemperatuur van deze nachten van rond de -8 graden is dat echt geen pretje. Binnen zijn de verschillen groter.

Sommige houden het erg netjes, en andere laten echt van alles slingeren waardoor het meer op een vuilnisbelt lijkt dan op een woonkamer. Meestal is de woonkamer ook de slaapkamer, keuken, opslag, etc. Wat vooral op viel was dat de oudere die we bezochten erg eenzaam waren. We kwamen bij een alleenstaande man binnen in een klein huisje. De omstandigheden van de man waren redelijk maar hij voelde zich erg eenzaam. Hij was zo blij dat er even iemand op bezoek kwam dat hij begon te huilen. Dit gaf ons een naar maar herkenbaar gevoel omdat we dat ook in Nederland kennen, eenzaamheid. Alleen in Roemenië zijn er geen instanties en/of vrijwilligers die naar je omkijken. Je staat er echt helemaal alleen voor.

Verder was het schrijnend om te zien hoe een opa en oma voor hun kleinkind en zijn neefjes zorgde. Hun kleinkind is 7 jaar de neefjes 7 en 2 jaar.

Moeder was uit de ouderlijke macht gezet, omdat ze het kind wilde ontvoeren bij de vader vandaan en naar een weeshuis wilde brengen, en vader had een baan kunnen krijgen in Duitsland om wat geld te kunnen verdienen.

Mooi was wel de manier waarop de oma en opa deze kinderen opvoeden. Hun kleinkind bedankte ons, dus u, als eerste voor de boodschappen en de schoenendozen. De liefde staalde van het gezicht van deze opa en oma en ze waren dan ook erg blij om een mooie tas met boodschappen te ontvangen. Even geen zorgen om eten.  

Zo mochten we vandaag vele, veelal, ouderen, bezoeken. Een aantal keren was er gelegenheid om een stukje uit de bijbel te lezen. Een vrouw gaf aan dat ze graag Psalm 23 wilde lezen. Uiteraard hebben wij dat gedaan. Eerst in het Nederlands en daarna in het Roemeens. Wonderlijk, mooi en dankbaar dat we op deze manier elkaar kunnen verstaan.

Fijn ook om daarna met Br. Scurtu nog wat woorden te kunnen delen. Voor Ron en mij ook fijn dat we op deze manier met onze broeders en zusters kunnen communiceren.

Het middagprogramma liep helaas niet zoals verwacht. De mensen die we zouden bezoeken waren niet thuis. Toch zijn we met Gera nog naar een adres geweest waar we helaas niet naar binnen mochten.

De vrouw schaamde zich voor de situatie waarin zij leefde, maar had wel de zorg op zich genomen voor een kleinkind. Bij deur ontstond toch nog een aardig gesprek waarbij er is toegezegd dat Gera binnenkort mag terugkomen om de situatie te bekijken en waar nodig te helpen.

Al met al een indrukwekkende dag. Vanuit een koud Codlea, -6, welterusten.

Hartelijke groet,

Ron en Bas.