- Start
- Gemeente
- Doorgeven van Overlijden
- Wegwijzer
- Kerkdiensten
- Kerkklanken
- Agenda
- Meditaties
- Samen010
- Jongeren
- Zending
- Diaconaal project
- Roemenië reis
- Roemenië reis 2023
- Roemenië reis 2020
- Roemenië reis 2019
- Roemenie reis 2018
- Roemenie reis 2017
- Gastenboek
- Links
- ANBI
- Wet op de Privacy
- Beleidsplan College van Kerkrentmeesters Hervormde gemeente Pernis 2015-2020
- Beleidsplan Diaconie 2016-2020
- Beleidsplan 2020-2023
- Contact
7e dag.
Onze 1e werkdag in Vaslui.
Omdat er toch nog wel veel sneeuw lag in de omgeving hebben we besloten om niet met de bus op pad te gaan. Enerzijds omdat wij toch echt wel te weinig ervaring hebben om in de sneeuw te rijden en anderzijds de bus toch wel groot is op de doorgaans kleine weggetjes. Met een personenwagen volgeladen gingen we op pad. (ook wel fijn om even zelf niet hoeven te rijden)
Vanuit ons overnachtingsadres was het toch wel dik een uur rijden tot dat we bij het 1e gezin aankwamen wat we gingen bezoeken. De hele buurt is erg arm en de huisje zien er bijna allemaal hetzelfde uit. Vervallen en met een inrichting die u en ik al lang hadden weggedaan. Maar deze mensen hebben die keus niet. Dit is hoe zij leven en eigenlijk overleven. Er is hier niemand die naar hen omkijkt behalve de mensen, diaconie, van de kerken in de buurt.
Zo kwamen we bij een gezin met een moeder en 2 volwassen zonen. De vrouw was weduwe en haar zonen hadden laatst wat werk gedaan maar werden om voor ons onduidelijker redenen niet uitbetaald. Wat opviel was dat het koud was in huis, er was geen geld om hout te kopen. Verder had de vrouw diverse lichamelijke klachten. Ook hiervoor was geen geld om naar een dokter te gaan. Deze vrouw ontvangt van de regering een vergoeding van € 35,00 per maand. Tel daar bij het inkomen van haar zonen en de teller blijft staan op € 35,00 per maand. Werk is er in deze tijd niet dus het is echt wachten op het voorjaar. De zonen stonden te trappelen van ongeduld om weer aan de slag te kunnen gaan.
Een heel verschil met een ander gezin wat we bezochten. Met wat geleend geld van de kerk had de man een klein boerderijtje opgezet. Hij was hier nu al een paar jaar mee bezig en het loopt, voor Roemeense begrippen, erg goed. Zo nu en dan laat het een koe slachten, verkoopt een deel van het vlees en gebruikt zelf de rest voor zijn gezin. Eén van hun kinderen studeerde, en zij probeerde haar zo goed als mogelijk te ondersteunen. Studeren kost erg veel geld en van de regering uit wordt dit niet ondersteunt. De dochter van dit gezin bekostigd haar studie met werken als schoonmaakster naar haar studie. Wij konden zien dat dit een goede situatie was vooral omdat de man zo actief is om door te zetten in waaraan in hij is begonnen.
Aan het einde van de middag een kerkdienst in een ander dorp bijgewoond. Fijn om hier weer tussen mensen te zitten die we deze dag in hun huizen hadden ontmoet. Wij mochten hier ook wat zeggen en op deze manier voel je je erg verbonden met elkaar als broeders en zusters. Na afloop werden de boodschappenpakketten, de kleding en de schoenen uitgedeeld. Dat ging uitermate gedisciplineerd, gezinnen werden 1 voor 1 naar voren geroepen en kregen hun spullen. Voor alle kinderen, en dat waren er zo,n 30, hebben we ieder een Nijntje kunnen geven.
Al met al weer een drukke maar waardevolle dag mede door u bijdrage.
Morgen onze laatste dag in Vaslui.
Hartelijke groet, Ron en Bas