Wakker geworden in een redelijk afgekoelde kamer, deze was de avond ervoor tot sauna temperatuur opgestookt geweest door de fel brandende houtkachel in de kamer. Daarom toch maar na het verslag schrijven een douche om 00:30uur genomen. Daarna met min 10 graden buiten onder het geopende raam geslapen.

Om 08:30uur de hele familie present aan het ontbijt, 9 volwassenen en 7 kinderen, de meeste van de familie van Richard. Deze groep zal de rest van de dag onafscheidelijk bezig zijn met het bezorgen van de spullen. Om 09:30uur zijn zakken, schoenendozen, Nijntjes, eten en nog andere artikelen die klaargemaakt zijn, vanuit de kerk geladen in 3 auto’s. De bus uit Nederland bleef thuis, deze was te zwaar voor de onverharde blubberige wegen.

We hebben verschillende gezinnen bezocht, deze hebben allemaal een verhaal te vertellen over het harde (over)leven. Wat opviel was dat er op geen enkele manier gebedeld werd. Zij hebben hun trots en eigenwaarde.

We hoorden verhalen over echtscheidingen, waar de vrouw met vaak veel kinderen achterbleef. Over alcohol gebruik, over ziekten. Over kinderen met een (geestelijke)beperking die niet de goede zorg kunnen krijgen omdat er geen geld is en ter plaatse geen zorg aanwezig is. De regering zou daar aan kunnen werken, maar doet dat niet.

In elk huis wat bezocht werd, zongen de kinderen, begeleid door een gitaar die het oudste meisje bespeelde, hun liedjes. Zij probeerden de mensen met de christelijke teksten te laten weten dat er een God is die hen liefheeft.  

Op weg naar een adres kwamen we met de VW bus vast te zitten in de modder, geen kant konden we meer op. De spullen werden met de hand naar het huis gebracht. De kinderen hielpen goed mee.

De kinderen van het gezin zijn heel blij met de volle dozen met presentjes, zij hebben nu speelgoed, tekenspullen, snoep, tandenborstel met tandpasta. Typische jongens of meisjesspullen.

Opa en een zieke oma zorgden voor de kinderen, moeder lag in een zeer slechte toestand in het ziekenhuis.

Terug we bij de vastzittende auto moest er geduwd gaan worden. Theo moest achter het stuur gaan zitten van de chauffeur en de rest duwen totdat de auto los kwam. Hij kwam los, de wielen grepen weer de grond, modder, zand, klei en andere troep spoten in de lucht. Het spoot niet ver weg want de mannen vingen het ongewild op, onder de troep en schoenen die ver weg in de modder waren gezakt konden we weer verder rijden.

Een volgend bezoek zorgde ervoor dat nu alle schoenen diep in de modder wegzakten, het huis lag ver van de al lang niet meer begaanbare weg.

Dit gezin, met de moeder op de arm heeft meer kinderen dan op de foto staan, negen in totaal. Drie waren naar school met de schoolbus, waarvan de opstapplaats 5km ver lopen was. De andere kinderen gaan niet naar school omdat er geen schoenen zijn. Haar man was bij een ander ingetrokken en er inmiddels mee getrouwd.